Buitengewoononderwijs

Ik ben niet naar het 1ste leerjaar gegaan.
Ze hebben me doorgestuurd naar het buitengewoon onderwijs type 1.
Hoewel ik niet sprak, zat ik hier zeker niet op mijn plaats want ik was een slimme jongen.

Tegen vriendjes sprak ik wel.
 Ik was een speelse en vrolijke jongen.
 Ik heb er een in het buitengewoon onderwijs gezeten,
 maar ik voelde me er niet op mijn plaats.
 Ik was veel te slim voor zo’n school. Dus deed ik er alles aan om naar het gewone onderwijs te kunnen gaan.

Uiteindelijk na vele jaren is me dit gelukt.
Ik ben van het buitengewone onderwijs naar het 4de leerjaar gegaan, geen makkelijke stap.
Het niveau waar ik vandaan kwam, kwam overeen met het tweede leerjaar en zelfs veel minder.
Ik heb dus mijn uiterste best moeten doen in het 4de leerjaar.
Aangezien ik niet sprak in de klas, kon ik ook niets vragen en was  ik volledig op mezelf aangewezen.

Ik heb veel van mijn leerstof zelf moeten uitzoeken,
want men ging er al eens vanuit dat ik bepaalde leerstof al wel zou kennen.
In werkelijkheid had ik dit nog nooit gezien.

Het gewone reguliere onderwijs.

4 de leerjaar
Het was een hele uitdaging, maar dat vond ik toen fijn.
Ik had een doel, ik had hiervoor gekozen en ik zou er alles aandoen om me te bewijzen.
Op de speelplaats speelde ik gewoon met andere kinderen. 

In de klas was het nog stil. Maar ik voelde me goed en ik was best wel gelukkig.
Thuis speelde ik elke dag buiten  op straat en in het bos met een buurjongen.

5 de leerjaar
De eerste helft van het 5de leerjaar sprak ik ook nog niet in de klas tot op een dag ik mijn vinger opstak.
Ik wilde het echt gaan doen, ik was er klaar voor.
 De juf zei mijn naam, maar ik kreeg de kans niet.
Het duurde iets te lang voor hun en dus ging het woord al weer naar iemand anders.
De moed zakte me even weg, ik was er klaar voor en plots.. Maar ik heb niet opgegeven, ik heb dit later opnieuw gedaan en ik begon te fluisteren. Ik fluisterde redelijk hard.
Ik heb dan voor de rest van het jaar gefluisterd in de klas.

…

6 de leerjaar

In het 6de leerjaar ben ik in de klas gewoon hardop beginnen praten. Er waren geen rare reacties. Het was alsof ik nooit anders gedaan had. Ik heb me altijd afgevraagd of de juf wel wist dat dit niet normaal was.

Los van het praten gebeurde er wel iets anders met me.
Ik kreeg minder controle over mijn lichaam en begin me stilaan minder goed in mijn vel te voelen.
Ik struikelde over mijn eigen voeten. Op bosklasse zou ik zelfs met mij poep beginnen schudden zijn? zelf had ik daar gn idee van. Maar gevolg was dat een klasgenoot dacht dat ik zijn lief had afgepakt wat niet zo was.. en hij zat dus te huilen..
Nadat er duidelijk werd waarom hij zat te huilen begonnen anderen mijn gedrag kwalijk te nemen.. terwijl ik er mezelf niet van bewust van was. Ik wandelde gewoon wat rond op de speelplaats.. .

Hoe  dan ook dit jaar ging het allemaal nog, maar het werd spannender want het middelbaar zat eraan te komen. Ik ga dit nooit aan kunnen, ik was bang. (zo dacht ik toen)

Extra:
Hoewel ik tegen klasgenootjes sprak en uiteindelijk ook in de klas, was dit nog niet het geval buiten de school tegen vreemden.
Ook moesten mijn ouders eens bij de juf eens langs na school.
Ik bleef met mijn zus alleen achter op de speelplaats.
Er kwam een juf van de kleuterafdeling af, die me niet kende.
Ze vroeg aan me wat wij daar nog deden. Maar ik antwoorden niet. Ze bleef aandringen, het zou onbeleefd zijn niet te antwoorden. Ze vroeg aan mijn zus (die zelf wel sprak maar wel verlegen was) of ik kan praten, ze  zei ja, want natuurlijk kan ik praten… De juf werd bozer en bozer op me omdat ik niet antwoorden want ik kan praten.. Je kunt je niet voorstellen hoe ik me toen gevoeld heb.. achteraf heeft ze zich verontschuldigd nadat alles duidelijk werd toen mijn ouders en de andere juf terug kwamen.

Middelbaar:

Ik bleef verder doen zoals in het 6de leerjaar.
Ik praatte hardop in de klas. Op de speelplaats werd niet meer gespeeld. 
Er werd in groepjes bijeen gebleven.
Spelen was mijn manier om los te komen, dus het werd veel moeilijker voor me.
De jaren nadien werden steeds moeilijker voor me en ik werd gepest.
Ik klapte weer helemaal dicht. Als ik een vraag kreeg in de klas, kreeg ik niet meer de kans om antwoord te geven (ik had meer tijd nodig dan ervoor) andere klasgenoten zeiden al pestend dat ik toch niets zei. hoewel ik wel wilde, werd ik de grond ingeboord waardoor het me niet meer lukte en de juf het woord al aan iemand anders gaf nog voor ik de kans kreeg om te antwoorden. En zo raakte ik weer helemaal geïsoleerd en alleen achter een ideaal doelwit om al dan niet bewust gepest te worden.

Niet alleen het praten ging terug achteruit, maar ik voelde me ook steeds minder goed in mijn vel.
Tijdens Lichamelijke opvoeding werd ik een echte klungelaar, terwijl ik daarvoor nog heel goed was. Maar ik werd een stijve hark. Van de ene klas naar de andere klas wandelen was een hel geworden, ik wist niet meer hoe me te gedragen? Ik liep stijf over de speelplaats. Hoe liep ik? was mijn vraag; Zat ik bv. terug met mijn poep te schudden zoals in het 6de leerjaar? ik weet het niet, ik voelde mij niet meer goed in mijn vel.

Thuis sloot ik me op, op mijn kamer en heb het ganse middelbaar alleen nog maar computer spelletjes gespeeld.

Wordt vervolgd (schrijffouten en zinsbouw mag verbeterd worden)

…

Even een stuk overslaan, ik zal de rest later nog aanvullen.

…

Juni 2016 begon ik mijn eigen bedrijfje “GreenDriver” (als fietskoerierdienst)
Het was geen makkelijke stap. Ik wist niet wat ik allemaal moest doen en hoe ik het moest doen.
Ik had amper leveringen, ik was veel beter af als werkloze.

Ik sta hier helemaal alleen in.
Klanten zoeken, handelaren overtuigen, maar gezien mijn verleden ben ik hier rot slecht in.
In winkel binnen stappen was op dat moment voor mij een hele uitdaging en dus heb ik dit ook maar beperkt gedaan.
Omdat ik zo weinig te doen had heb ik mijn regio sterk moeten uitbreiden naar meer dan 10 gemeenten, wat niet evident is zelfs als ik niet veel te doen heb.

Later kwamen daar nog twee bloemisten bij.

wordt vervolgd
…

Stuk overslaan

Nu

Iets meer als een jaar geleden begon ik als tuinman en een beetje later ook de zelfoogstboerderij.
Maar nu breekt een moeilijke periode aan. Het werk gaat liggen en dus ook de inkomsten. Als zelfstandige bouw je ook niet veel pensioen op dus als er geen inkomsten zijn, kan ik ook niet sparen.

Ik wil wel solliciteren, en heb al wat sollicitatiebrieven gestuurd maar ze vragen veel energie van me en ik ben hier niet zo goed in.

Toen ik van school kwam heb ik 3 jaar werkloos geweest, het was een hele moeilijke periode.
Gaan wandelen in de natuur had me er bovenop geholpen.. Uiteindelijk was ik zelfstandige fietskoerier geworden, 7 jaar lang.

De maanden die nu komen gaan zeer zwaar zijn, mijn hoofd vind geen rust. Wandelen zal dit keer niet helpen, want nu heb ik ook geen uitkering, er moet dus iets gebeuren om de maanden te overbruggen. Als ik thuis kom krijg ik er nog eens een hoop bovenop. “Waar heb je gezeten” “dan heb je weer niets verdiend”. uiteraard is dit waar maar zo op mijn kap zitten helpt me niet verder, het maakt het me mentaal alleen maar moeilijker

Het is momenteel niet alleen financieel moeilijk. Ik hou me wel sterk en ik probeer vol te houden maar wat als;
mijn ouders er niet meer zijn? er komt nu al ” weken niets meer binnen, de kosten blijven wel lopen en moesten mijn ouders er niet meer zijn dan zou ik ook nog eens huur moeten betalen (want nu woon ik nog bij mijn ouders) De rekening zou enorm oplopen in de winter. Als zelfstandige heb je ook amper pensioen, dus ik zou ook het weinige dat ik heb niet kunnen opsparen, want ik ben zeer zuinig met mijn geld. 
Ik ben 35 en heb ook gn affectie/liefdesleven, Het leven gaat momenteel aan me voorbij.
Maar zoals ik al zei, ik hou me sterk, maar het veranderd de situatie niet, de realiteit is de realiteit.