Mijn Verhaal – Een Reis van Groei en Doorzettingsvermogen
Mijn verhaal is misschien niet helemaal compleet, en het is niet altijd even gemakkelijk voor mij om het te delen. Schrijven is niet mijn sterkste kant, en ik zou het fijn vinden als iemand anders mijn verhaal voor me zou kunnen opschrijven, iemand die de tijd neemt om me uit te vragen. Maar ik zal mijn best doen om het zo goed mogelijk te vertellen.
Het Begin van Mijn Reis – Selectief Mutisme
Als kind sprak ik bijna niet. Niet op school, niet tegen vreemden, en zelfs niet tegen familie, behalve met mijn gezin. Dit was geen verlegenheid, maar een extreme angstoornis die bekend staat als selectief mutisme. Het was pas toen ik 18 was dat ik eindelijk begreep wat er aan de hand was. Het betekende dat ik niet in staat was om te spreken in bepaalde situaties, vooral als er veel druk op me stond om te communiceren.
Mijn eerste jaren in de kleuterschool waren moeilijk, want ik was niet in staat om mijn gedachten en gevoelens te uiten. Dit begon al in het tweede kleuterklasje, waar ik stil was. Terwijl ik fysiek aanwezig was, voelde ik me sociaal en emotioneel afgesloten.
Buitengewoon Onderwijs – Op Zoek naar mijn Plek
Omdat ik niet sprak, werd ik naar het buitengewoon onderwijs, type 1, gestuurd. Hoewel ik daar zeker niet op mijn plek zat, was ik wel slim genoeg om te begrijpen dat ik niet thuishoorde in deze omgeving. De omgeving was ondersteunend, maar het gebrek aan uitdagingen liet me het gevoel hebben dat ik niet verder kwam. Ik was echter niet in staat om me verbaal te uiten, en dat maakte de situatie extra moeilijk.
Mijn verlangen om naar het reguliere onderwijs te gaan was groot, en na jaren van hard werken kreeg ik eindelijk de kans om over te stappen van het buitengewoon onderwijs naar het reguliere 4de leerjaar. Deze overstap was geen gemakkelijke taak, want het niveau van het onderwijs dat ik had ontvangen in het buitengewoon onderwijs was veel lager dan wat ik in het reguliere onderwijs aantrof. Ik moest alles zelf uitzoeken en vaak de stof alleen begrijpen. Dit was een uitdaging, maar ik was vastbesloten om het te doen.
Een Grote Stap naar het Reguliere Onderwijs
De overstap naar het reguliere onderwijs was niet eenvoudig, maar ik had een doel voor ogen. Het 4de leerjaar was een tijd van hard werken. Ik sprak nog steeds niet veel, maar ik voelde me goed over de keuze die ik had gemaakt. Het was een periode van persoonlijke groei, en al leek ik in de klas niet veel te zeggen, speelde ik buiten veel met mijn vrienden. Ik was gelukkig, maar ook wel vaak op mezelf aangewezen als het ging om leren.
In het 5de leerjaar begon ik eindelijk mijn stem te vinden. Aanvankelijk sprak ik nog steeds niet veel, maar op een dag stak ik mijn vinger op en wilde ik eindelijk antwoord geven. Helaas ging de kans aan me voorbij, maar dat liet ik niet als een obstakel zien. Ik fluisterde in de klas en werkte er hard aan om in mijn communicatie vooruitgang te boeken. Het was niet perfect, maar het voelde goed om te proberen.
Het Middelbaar – Nieuwe Uitdagingen en Moeilijke Jaren
Toen ik de middelbare school inging, veranderde er veel. Het werd moeilijker voor me, zowel sociaal als emotioneel. De pesterijen namen toe, en ik begon me steeds meer terug te trekken. De druk om te spreken werd groter, en ik voelde me niet meer op mijn gemak in de sociale situaties op school. Dit zorgde ervoor dat ik mijn stem weer verloor en het steeds moeilijker werd om mezelf uit te drukken. Het voelde alsof ik steeds verder van mijn klasgenoten verwijderd raakte.
Op school moest ik me elke dag aanpassen aan een omgeving die voor mij niet natuurlijk aanvoelde. Ik had moeite om met anderen te communiceren, en dat resulteerde in isolatie. Ik was niet alleen verward over hoe ik moest praten, maar voelde me ook onzeker over mijn lichaamstaal. Wat ik nooit echt wist, was of ik iets verkeerd deed, maar het voelde alsof ik constant werd beoordeeld. Thuis zocht ik de afleiding in computerspelletjes, een manier om even uit de situatie te ontsnappen.
Ondernemerschap en Doorzettingsvermogen
In juni 2016 besloot ik om een eigen bedrijf te starten als GreenDriver, een fietskoeriersdienst. Dit was voor mij een enorme stap, omdat ik niet goed was in het zoeken van klanten of het verkopen van mijn diensten. Het was een uitdaging om winkels binnen te stappen, maar ik wist dat het moest. Aanvankelijk had ik weinig klanten en het voelde soms alsof ik niet verder kwam. Toch bleef ik doorzetten, mijn regio uitbreiden en hard werken om het bedrijf op te bouwen. Na verloop van tijd kreeg ik meer klanten, waaronder bloemenwinkels, wat een mooi bewijs was dat mijn harde werk loonde.
Tuinman en Zelfoogstboerderij – De Heden en de Toekomst
Ongeveer een jaar geleden begon ik als tuinman en opende ik een zelfoogstboerderij. Hoewel ik er met veel enthousiasme aan begon, merk ik nu dat het werk afneemt en dat de inkomsten minder worden. Als zelfstandige weet ik hoe onzeker het soms kan zijn, en dit heeft me financieel moeilijk gemaakt. Toch blijf ik geloven in mijn harde werk en doorzettingsvermogen. Ik blijf de uitdagingen aangaan, ook al is het niet altijd gemakkelijk.
De afgelopen jaren waren financieel zwaar, maar ik heb altijd geprobeerd om door te zetten. Het voelt niet altijd goed, maar ik blijf proberen om een manier te vinden om vooruit te komen. Mijn verhaal is niet altijd positief, maar het is mijn verhaal en ik ben trots op hoe ver ik gekomen ben. Ondanks alle moeilijkheden blijf ik geloven in de kracht van doorzetten, leren van mijn ervaringen, en in de groei die nog komen zal.
Aan mijn verhaal ontbreekt veel, en het is niet zo goed vertelt. Ik ben niet zo goed in schrijven,
Eigenlijk zou iemand anders mijn verhaal moeten neerpennen, terwijl hij/zij me uitvraagt.
Kleuterschool
Toen ik klein was sprak ik niet in school,
niet tegen vreemden en zelfs niet tegen familie,
behalve tegen het gezin.
Dit zou allemaal begonnen zijn in het tweede kleuterklasje.
Buitengewoononderwijs
Ik ben niet naar het 1ste leerjaar gegaan.
Ze hebben me doorgestuurd naar het buitengewoon onderwijs type 1.
Hoewel ik niet sprak, zat ik hier zeker niet op mijn plaats want ik was een slimme jongen.
Tegen vriendjes sprak ik wel.
Ik was een speelse en vrolijke jongen.
Ik heb er een in het buitengewoon onderwijs gezeten,
maar ik voelde me er niet op mijn plaats.
Ik was veel te slim voor zo’n school. Dus deed ik er alles aan om naar het gewone onderwijs te kunnen gaan.
Uiteindelijk na vele jaren is me dit gelukt.
Ik ben van het buitengewone onderwijs naar het 4de leerjaar gegaan, geen makkelijke stap.
Het niveau waar ik vandaan kwam, kwam overeen met het tweede leerjaar en zelfs veel minder.
Ik heb dus mijn uiterste best moeten doen in het 4de leerjaar.
Aangezien ik niet sprak in de klas, kon ik ook niets vragen en was ik volledig op mezelf aangewezen.
Ik heb veel van mijn leerstof zelf moeten uitzoeken,
want men ging er al eens vanuit dat ik bepaalde leerstof al wel zou kennen.
In werkelijkheid had ik dit nog nooit gezien.
Het gewone reguliere onderwijs.
4 de leerjaar
Het was een hele uitdaging, maar dat vond ik toen fijn.
Ik had een doel, ik had hiervoor gekozen en ik zou er alles aandoen om me te bewijzen.
Op de speelplaats speelde ik gewoon met andere kinderen.
In de klas was het nog stil. Maar ik voelde me goed en ik was best wel gelukkig.
Thuis speelde ik elke dag buiten op straat en in het bos met een buurjongen.
5 de leerjaar
De eerste helft van het 5de leerjaar sprak ik ook nog niet in de klas tot op een dag ik mijn vinger opstak.
Ik wilde het echt gaan doen, ik was er klaar voor.
De juf zei mijn naam, maar ik kreeg de kans niet.
Het duurde iets te lang voor hun en dus ging het woord al weer naar iemand anders.
De moed zakte me even weg, ik was er klaar voor en plots.. Maar ik heb niet opgegeven, ik heb dit later opnieuw gedaan en ik begon te fluisteren. Ik fluisterde redelijk hard.
Ik heb dan voor de rest van het jaar gefluisterd in de klas.
…
6 de leerjaar
In het 6de leerjaar ben ik in de klas gewoon hardop beginnen praten. Er waren geen rare reacties. Het was alsof ik nooit anders gedaan had. Ik heb me altijd afgevraagd of de juf wel wist dat dit niet normaal was.
Los van het praten gebeurde er wel iets anders met me.
Ik kreeg minder controle over mijn lichaam en begin me stilaan minder goed in mijn vel te voelen.
Ik struikelde over mijn eigen voeten. Op bosklasse zou ik zelfs met mij poep beginnen schudden zijn? zelf had ik daar gn idee van. Maar gevolg was dat een klasgenoot dacht dat ik zijn lief had afgepakt wat niet zo was.. en hij zat dus te huilen..
Nadat er duidelijk werd waarom hij zat te huilen begonnen anderen mijn gedrag kwalijk te nemen.. terwijl ik er mezelf niet van bewust van was. Ik wandelde gewoon wat rond op de speelplaats.. .
Hoe dan ook dit jaar ging het allemaal nog, maar het werd spannender want het middelbaar zat eraan te komen. Ik ga dit nooit aan kunnen, ik was bang. (zo dacht ik toen)
Extra:
Hoewel ik tegen klasgenootjes sprak en uiteindelijk ook in de klas, was dit nog niet het geval buiten de school tegen vreemden.
Ook moesten mijn ouders eens bij de juf eens langs na school.
Ik bleef met mijn zus alleen achter op de speelplaats.
Er kwam een juf van de kleuterafdeling af, die me niet kende.
Ze vroeg aan me wat wij daar nog deden. Maar ik antwoorden niet. Ze bleef aandringen, het zou onbeleefd zijn niet te antwoorden. Ze vroeg aan mijn zus (die zelf wel sprak maar wel verlegen was) of ik kan praten, ze zei ja, want natuurlijk kan ik praten… De juf werd bozer en bozer op me omdat ik niet antwoorden want ik kan praten.. Je kunt je niet voorstellen hoe ik me toen gevoeld heb.. achteraf heeft ze zich verontschuldigd nadat alles duidelijk werd toen mijn ouders en de andere juf terug kwamen.
Middelbaar:
Ik bleef verder doen zoals in het 6de leerjaar.
Ik praatte hardop in de klas. Op de speelplaats werd niet meer gespeeld.
Er werd in groepjes bijeen gebleven.
Spelen was mijn manier om los te komen, dus het werd veel moeilijker voor me.
De jaren nadien werden steeds moeilijker voor me en ik werd gepest.
Ik klapte weer helemaal dicht. Als ik een vraag kreeg in de klas, kreeg ik niet meer de kans om antwoord te geven (ik had meer tijd nodig dan ervoor) andere klasgenoten zeiden al pestend dat ik toch niets zei. hoewel ik wel wilde, werd ik de grond ingeboord waardoor het me niet meer lukte en de juf het woord al aan iemand anders gaf nog voor ik de kans kreeg om te antwoorden. En zo raakte ik weer helemaal geïsoleerd en alleen achter een ideaal doelwit om al dan niet bewust gepest te worden.
Niet alleen het praten ging terug achteruit, maar ik voelde me ook steeds minder goed in mijn vel.
Tijdens Lichamelijke opvoeding werd ik een echte klungelaar, terwijl ik daarvoor nog heel goed was. Maar ik werd een stijve hark. Van de ene klas naar de andere klas wandelen was een hel geworden, ik wist niet meer hoe me te gedragen? Ik liep stijf over de speelplaats. Hoe liep ik? was mijn vraag; Zat ik bv. terug met mijn poep te schudden zoals in het 6de leerjaar? ik weet het niet, ik voelde mij niet meer goed in mijn vel.
Thuis sloot ik me op, op mijn kamer en heb het ganse middelbaar alleen nog maar computer spelletjes gespeeld.
Wordt vervolgd (schrijffouten en zinsbouw mag verbeterd worden)
…
Even een stuk overslaan, ik zal de rest later nog aanvullen.
…
Juni 2016 begon ik mijn eigen bedrijfje “GreenDriver” (als fietskoerierdienst)
Het was geen makkelijke stap. Ik wist niet wat ik allemaal moest doen en hoe ik het moest doen.
Ik had amper leveringen, ik was veel beter af als werkloze.
Ik sta hier helemaal alleen in.
Klanten zoeken, handelaren overtuigen, maar gezien mijn verleden ben ik hier rot slecht in.
In winkel binnen stappen was op dat moment voor mij een hele uitdaging en dus heb ik dit ook maar beperkt gedaan.
Omdat ik zo weinig te doen had heb ik mijn regio sterk moeten uitbreiden naar meer dan 10 gemeenten, wat niet evident is zelfs als ik niet veel te doen heb.
Later kwamen daar nog twee bloemisten bij.
wordt vervolgd
…
Stuk overslaan
Nu
Iets meer als een jaar geleden begon ik als tuinman en een beetje later ook de zelfoogstboerderij.
Maar nu breekt een moeilijke periode aan. Het werk gaat liggen en dus ook de inkomsten. Als zelfstandige bouw je ook niet veel pensioen op dus als er geen inkomsten zijn, kan ik ook niet sparen.
Ik wil wel solliciteren, en heb al wat sollicitatiebrieven gestuurd maar ze vragen veel energie van me en ik ben hier niet zo goed in.
Toen ik van school kwam heb ik 3 jaar werkloos geweest, het was een hele moeilijke periode.
Gaan wandelen in de natuur had me er bovenop geholpen.. Uiteindelijk was ik zelfstandige fietskoerier geworden, 7 jaar lang.
De maanden die nu komen gaan zeer zwaar zijn, mijn hoofd vind geen rust. Wandelen zal dit keer niet helpen, want nu heb ik ook geen uitkering, er moet dus iets gebeuren om de maanden te overbruggen. Als ik thuis kom krijg ik er nog eens een hoop bovenop. “Waar heb je gezeten” “dan heb je weer niets verdiend”. uiteraard is dit waar maar zo op mijn kap zitten helpt me niet verder, het maakt het me mentaal alleen maar moeilijker
Het is momenteel niet alleen financieel moeilijk. Ik hou me wel sterk en ik probeer vol te houden maar wat als;
mijn ouders er niet meer zijn? er komt nu al ” weken niets meer binnen, de kosten blijven wel lopen en moesten mijn ouders er niet meer zijn dan zou ik ook nog eens huur moeten betalen (want nu woon ik nog bij mijn ouders) De rekening zou enorm oplopen in de winter. Als zelfstandige heb je ook amper pensioen, dus ik zou ook het weinige dat ik heb niet kunnen opsparen, want ik ben zeer zuinig met mijn geld.
Ik ben 35 en heb ook gn affectie/liefdesleven, Het leven gaat momenteel aan me voorbij.
Maar zoals ik al zei, ik hou me sterk, maar het veranderd de situatie niet, de realiteit is de realiteit.